Συνεχίζοντας το αφιέρωμα, για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση των Ελλήνων το 1821, το τραγούδι αυτό είναι για τον πιο αδικημένο ήρωα της επανάστασης τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, φυλακίστηκε από τον Όθωνα, βασανίστηκε, έχασε την όρασή του και αντί αμοιβής πήρε άδεια επαιτείας και κατέληξε ζητιάνος στα σκαλιά της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά.Ο ηρωικός «τουρκοφάγος» σήμερα δεν έχει μνήμα, ούτε αναζήτησε κανείς τα οστά του. Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό με τον Ρώσο πρέσβη, που όταν έμαθε την κατάληξη του Νικηταρά, έσπευσε στον Πειραιά “Τι κάνετε εδώ στρατηγέ μου”, ρώτησε τον Νικηταρά, που μόλις αντιλήφθηκε ότι του μιλούσε κάποιος ξένος, μάζεψε το χέρι του. “Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα”, απάντησε περήφανος ο Τουρκοφάγος “Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος κάτω στο δρόμο” ρώτησε ο Ρώσος. “Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος” είπε ο Νικηταράς. Ο Ρώσος πρέσβης φεύγοντας, άφησε να πέσει διακριτικά ένα πουγκί με χρυσές λίρες. Ο Νικηταράς, αν και δεν έβλεπε, άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και του είπε: “Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε μην το βρει κανένας και το χάσεις”!

Σε ποίηση της εξαίρετης ποιήτριας της Αμφικτυονίας Αναστασίας Βελεγρή.
Σύνθεση-ερμηνεία-βίντεο: Ελευθερία Μεταξά

Απο το Δ.Σ. ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ
Η Αμφικτυονία Ελληνισμού, με τα χιλιάδες μέλη της και φίλους σε Ελλάδα και εξωτερικό, πάντα θα κοιτάει μπροστά και θα γονιμοποιεί το παρόν και το μέλλον, αντλώντας διδάγματα από το παρελθόν. Η πατρίδα μας ήταν και θα είναι ιερή. Το Δένδρο της Ελευθερίας φέρει καρπούς αδιάλειπτα και λάμπει στους ορίζοντες των ματιών μας, με το περίσσιο θάρρος των γενναίων παλικαριών του 1821.